Met het hart maar niet met het hoofd.
Na de achtste overwinning afgelopen zaterdag zou zondag de negende er ook wel komen. Thuis tegen Landstede, een ploeg die in de onderste helft van de stand genoteerd staat. Dat mocht geen probleem zijn. Het werd echter een groot probleem. De tegenstander startte fel, vol overgave en bleek over goede spelers te beschikken en goed als team samen te spelen. De verrassing op de tribune was net zo groot als die op het veld. In de verdediging was meer aandacht voor de bal dan voor de directe tegenspeler. Resultaat: Landstede vond regelmatig een gat in de verdediging of speelde door goed rondspelen een man vrij, die vervolgens erg trefzeker bleek. Met vier of vijf driepunters gaat het erg hard. Verdedigend werd te weinig gecommuniceerd om elkaar te helpen. Aanvallend werd er erg gehaast en zonder overleg gespeeld. Veel onnodige en onmogelijke schotpogingen of drives leidden tot balverlies en snelle counters van Landstede die erg effectief bleken. Onze center slaagde er gelukkig in om regelmatig met heel veel schijnbewegingen een paar tegenstanders te verschalken en te scoren. Zeker in de rebounds kreeg hij te weinig steun. Het gemis van de andere lange mannen, die geblesseerd moesten toekijken, had daar natuurlijk wel iets mee te maken. Maar te veel spelers haalden niet hun normale niveau. Waarom? Te gemakkelijk gedacht over deze wedstrijd, de lijstaanvoerder tegen een team onderaan? Vermoeid van de wedstrijd van zaterdag? Het 1e kwart werd afgesloten met een stand van 9-20 en halverwege stond het 25-39.
Ongetwijfeld zal de coach in de rust enige pittige woorden gesproken hebben. De spelers kwamen met niet al te vrolijke gezichten terug uit de kleedkamer voor de 2e helft. Zaak was om de achterstand terug te brengen. Dat bleek helaas niet eenvoudig. Landstede ging door met fel en goed spel en bleef scoren. De achterstand bleef steeds tussen de 10 en 13 punten. Bij Weert staken lichte frustraties op die in onnodige persoonlijke fouten resulteerden. En het verschil bleef ongeveer 10. Positief was wel dat er ook weer 3-punters door Weert werden gescoord. Tussen stand na het 3e kwart 47-58. In het vierde kwart kwam er meer felheid in het spel van Weert. Er werd om iedere bal gevochten en het werd de tegenstander moeilijk gemaakt. Zeker in de laatste 4-5 minuten kreeg Weert meer grip op de wedstrijd en kroop langzaam dichterbij. Zal het wonder van Weert zich nog een keer voltrekken na de ontsnapping van vorige week? Het verschil liep terug tot 3 punten met nog 1.17 op de klok, 70-73. Landstede hielp mee aan de spanning door, mede dankzij het fanatieke publiek, een aantal vrije worpen te missen waar ze tot dan toe onberispelijk waren uitgevoerd.
Beide ploegen scoorden nog 3 punten en met nog 16 seconden was de stand dus 73-76, 3 punten verschil en balbezit. Time-out Weert. Wie gaat de 3-punter schieten. De beste schutter dus vrij spelen. Maar dat lukte in de laatste seconden niet. De tegenstander hield de schutters in de gaten. Gevolg was een wanhoopspoging die niets raakte in de laatste seconden. Dat Landstede nog een vrije worp benutte was niet meer belangrijk. Eindstand 73-77. Jammer maar niet getreurd. Terug in de realiteit dat er ook verloren kan worden en dat alle wedstrijden scherp begonnen moeten worden. En hard werken op de trainingen om een aantal zaken te verbeteren. Positief blijft de manier hoe er met het hart gespeeld wordt, nu ook meer met het hoofd spelen.
 |
0 reacties:
Een reactie posten